این دستگاه که مانند یک پنجره به صورت ایستاده نصب می‌شود، از ماده‌ای به نام هیدروژل تشکیل شده که قابلیت جذب بخار آب از هوا را دارد. هیدروژل‌ها شبیه به پلاستیک‌های حباب‌دار سیاه‌رنگ هستند که روی سطحشان برآمدگی‌هایی وجود دارد؛ وقتی این ماده بخار آب را جذب می‌کند، برآمدگی‌ها باد می‌کنند و وقتی آب تبخیر می‌شود، دوباره کوچک می‌شوند، درست مثل کاغذی که تا شده باشد.
بخاری که هیدروژل جذب می‌کند، به سطح سرد شیشه‌ای دستگاه منتقل می‌شود و در آنجا به صورت آب مایع درمی‌آید. سپس این آب از طریق لوله‌ای به بیرون هدایت شده و قابل استفاده برای نوشیدن است. هدف مهندسان MIT این است که با این اختراع، به مردم مناطق خشک و بی‌آب کمک کنند تا بتوانند آب تمیز و سالم را حتی بدون وجود رودخانه، دریاچه یا چاه، فقط با استفاده از هوای اطرافشان تولید کنند.
یکی از ویژگی‌های مهم این دستگاه این است که برای کار کردن نیاز به برق، پنل خورشیدی یا باتری ندارد. به همین دلیل نسبت به سیستم‌های قبلی که باید انرژی داشته باشند، ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر است. این دستگاه در آزمایشی در «دره مرگ» کالیفرنیا که خشک‌ترین منطقه آمریکای شمالی است، توانست روزانه حدود ۱۶۰ میلی‌لیتر آب از هوای بسیار خشک استخراج کند؛ یعنی تقریباً دو سوم یک لیوان آب.
مهندسان معتقدند اگر چند پنل از این دستگاه کنار هم نصب شوند، می‌توانند آب کافی برای یک خانواده را حتی در مناطق بیابانی تأمین کنند. این دستگاه در مناطقی با رطوبت بیشتر، مثل شهرهای با آب و هوای گرمسیری یا معتدل، عملکرد بهتری دارد و می‌تواند مقدار بیشتری آب تولید کند.
منبع:فرادید