این خانه قدیمی در همدان، یادگار دوره پهلوی، امروز همچون رازی فراموش‌شده در دل کوچه‌ها جا خوش کرده است. معماری آن با طاق‌های آجری سنتی، دیوارهای آجری و خشتی، و در و پنجره‌های چوبی به رنگ آبی ایرانی چشم هر رهگذری را می‌گیرد؛ رنگی که زمانی نماد زندگی و آرامش بود، اما حالا تنها نشانی از روزگاری دور است.
خانه سال‌هاست که متروکه مانده؛ هیچ دستی به مرمتش نخورده و هیچ صدایی در حیاط خالی‌اش نمی‌پیچد. بی‌توجهی به چنین بناهایی نه فقط از بین رفتن یک ساختمان، که پاک شدن بخشی از هویت و حافظه جمعی ماست. انگار غم سال‌ها بر دل این خانه نشسته و آجر به آجرش روایتگر فراموشی است.اگر به این میراث‌ها توجه نکنیم، چیزی جز عکس‌های قدیمی و حسرت برای آیندگان باقی نخواهد ماند.
منبع: arch.hamedan
سر سخت با لکه ها، راحت در شستشو