قدیم‌ها در تهران، حوالی خیابان جمهوری، یک مغازه لوازم‌خانگی بود که ویترینش مثل یک دنیای کوچک و رنگارنگ، چشم هر رهگذری را به خودش جذب می‌کرد. پشت شیشه‌اش وسایل ریز و درشت خانه چیده شده بود؛ از تلفن گرفته تا لوازم آشپزخانه‌ای که هر کدام جرقه‌ای از شوق خرید را در دل آدم روشن می‌کردند.
داخل مغازه، قفسه‌ها آن‌قدر پر و متنوع بودند که باید با دقت بین‌شان دنبال وسیله‌ای که می‌خواستید می‌گشتید. لذتش هم همین بود؛ پیدا کردن بهترین جنس با بهترین قیمت. روی هر وسیله برچسب قیمت بود و همین حس امنیت و شفافیت خرید را چند برابر می‌کرد نه مثل امروز که گرانی‌ها باعث شده بسیاری از فروشنده‌ها قیمت را پنهان کنند.
آن مغازه فقط یک فروشگاه نبود؛ بخشی از خاطره جمعی تهران قدیم بود. جایی که با هر بار وارد شدن، بوی نوستالژی و سادگی سال‌ها قبل، آدم را در خودش می‌پیچید.