آثار فاخر سینمایی، چه در سینمای ایران و چه در سینمای دیگر کشور‌ها، آثاری هستند که به تک تک ابعادشان پرداخته شده و تمام اجزای آن مورد بررسی قرار گرفته است. طراحی صحنه و دکوراسیون از جمله فاکتور‌هایی است که هر اثر خوب سینمایی باید توجه ویژه‌ای به آن بکند. این بار در فیلم دکور به سراغ یکی دیگر از آثار فاخر سینمایی کشورمان رفتیم و چینش طراحی صحنه‌ی آن را مورد بررسی قرار داده ایم. فیلم زیبای “سرخ پوست" فیلم مشهور سینمای کشورمان است که از ابعاد مختلفی قابل بررسی است و دارای سطوح عمیقی می‌باشد. با ما همراه باشید تا در کنار هم معنا و مفهوم دکوراسیون این فیلم را بررسی کنیم و به درک عمیق تری از آن برسیم.
فیلم سینمایی سرخپوست محصول سال 1397 به کارگردانی نیما جاویدی است. این فیلم در ژانر درام و معمایی در سی و هفتمین دوره جشنواره‌ی فیلم فجر به اکران رسید و برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌‌ی هیئت داوران شد.
زندان قدیمی در جنوب کشور به دلیل مجاورت با فرودگاه در حال ساخت مجبور به تخلیه می‌شود. سرگرد نعمت جاهد (با بازی نوید محمد زاده) رئیس زندان و سایر کارکنان مامور انتقال زندانیان به زندان جدید هستند اما در طی جا به جایی یکی از زندانی‌ها، معروف به احمد سرخ پوست گم می‌شود. نعمت جاهد که یقین دارد زندانی هنوز در زندان قدیمی مخفی شده وجب به وجب زندان را جست و جو میکند تا زندانی گمشده که محکوم به قتل است را پیدا کند. در طی این جستجو مدد کار زندان سوسن کریمی ( با بازی پریناز ایزدیار) به کمک جاهد می‌آید و دلدادگی آن نیز به داستان اضافه می‌شود…
زندانی که محسن نصرالهی برای بینندگان به نمایش می‌گذارد، زندانی قدیمی با دیوار‌های ترک خورده و رنگ و رو رفته است. نور کم در راهروها و سلول‌هایی با پنجره‌های کوچک به خوبی حس یک زندان را برای بیننده تداعی میکند. شلوغی و مشوش بودن اولیه زندان به دلیل جا به جایی، خبر از جنجالی می‌دهد که به زودی قرار است ایجاد شود.
جنجال زندانی‌ای فراری که همه چیز را به هم خواهد ریخت و نظمی که جاهد سال‌ها برای آن تلاش کرده را خواهد ربود. در فضای قدیمی و ترک خورده‌ی زندان، چوبه‌ی دار در تازه ترین حالت ممکن است. نه خبری از رنگ و رو رفتگی چوب‌ها هست، نه ترک خوردگی و خرابی. درواقع نیما جاوید تلاش دارد با نشان دادن استواری این چوبه‌ی دار حیاتِ مرگ را در زندان به نمایش بگذارد و بگوید تنها حس استوار در این زندان مرگ و جزا است.
مطلب پیشنهادی: طراحی صحنه فیلم «بمب، یک عاشقانه»؛ خیابان‌ها و خانه‌هایی جنگ زده
به دلیل انتقال به زندان جدید وسایل زیادی در دفتر جناب سرگرد به چشم نمی‌خورد، اما با این حال هنوز نظم در خور یک نظامی را دارا است. دفتر او متشکل از چند المان برای بیان شخصیت جاهد می‌باشد. گرامافون اتاق سرهنگ از آن گرامافون‌های تزئینی بلا استفاده نیست، بلکه یکی از اجزای مهم اتاق اوست که به عنوان آخرین وسایل تا لحظه‌ی خروج خود از زندان کنار خودش نگه داشته است.
میز تحریر چوبی و صندلی چرمی قهوه ای رنگ المان‌های همیشگی نظامیان است و نعمت جاهد نیز از این قاعده مستثنی نیست. عکس محمد رضا پهلوی، که بیشتر به دلیل تداعی تاریخی خودش را در دکوراسیون سرگرد جا داده است، کنار ترک‌های دیوار و رنگ ریختگی‌ها از ابهت او کاسته و هدف کوچک شماردن حکومت پهلوی در فیلم‌های معاصر را به فرجام رسانده است. ماکت زندان در دفتر سرگرد و پنجره‌ای که مستقیما به فضای اصلی زندان باز می‌شود امضایی هستند بر مدیریت او که سعی دارد به خوبی از این پست محافظت کند.
مطلب پیشنهادی: طراحی صحنه فیلم «زیر سقف دودی»؛ تفاوت‌های دکوراسیونی دو زن متفاوت
در کنار دفتر کاری جاهد، اتاقی وجود دارد که اتاق شخصی خود اوست. اتاقی که جاهد را کمی از پوست ریاست زندان جدا میکند و هویت اصلی او را نمایش می‌دهد. اتاق جاهد اتاقی ساده با دیوار‌های خاکستری رنگ و کم نور است که بی شباهت به به سلول‌های زندانی که مدیریت آن‌ها برعهده جاهد است، نیست.
با این تفاوت که همه زندانی‌ها در پی خلاصی از زندان خود هستند اما جاهد به زندان خود پناه میبرد. کمد لباس با وسایل ضروری، تخت خوابی ساده و آهنی با پتوی خاکستری رنگ و ملحفه چهارخانه، رادیو و چراغ مطالعه‌ای کوچک همه و همه خلوت سازنده‌ی کوچکی هستند که جاهد به آن پناه میبرد و در آنجا به ارامش میرسد.
دیگر مطالب فیلم دکور نیز برایتان جذاب خواهد بود: