تهرانِ دهه 70؛ فصل تازه‌ای در زندگی شهروندی در ایران آغاز شده و حالا به تدریج پس از پایان هشت سال جنگ طاقت‌فرسا با عراق، مردم با آرامش بیشتری در شهر قدم می‌زنند. چهارراه ولیعصر؛ فصل مشترک خاطرات چندین نسل. نقطه‌ای که همواره گزینه‌ای برای تنظیم «قرار» بوده و حالا نیز بیش از پیش با اقبال دهه هشتادی‌ها مواجه شده.
اما این تصویر؛ قاب تمام‌نمای تهران در سال 1371. شاید بتوان گفت که مدرنیزاسیون پس از انقلاب با این دهه آغاز شد و فست‌فودها در اشکال متنوع و با دکوراسیون به روزتری به فعالیت پرداختند.
پرچم سه‌رنگ ایران در گوشه تصویر و تابلوی مغازه با طرحی از همین پرچم. انگار رنگ‌ها پس از سال‌های خاکستری دهه 60 به شهر بازگشتند و می‌توان با خیال آسوده‌تری مسیر زندگی را دنبال کرد. دختر جوانی که از درب رستوران بیرون می‌آید و مردی که به نظر می‌آید زوج اوست. لباس‌ها خبر از زمستان می‌دهند اما انگار زمستان با گرمای همین رنگ‌هاست که قابل تحمل‌تر شده.
به هر حال زندگی گاه شاید همین قاب پنج‌نفره باشد. احتمالا زمستان سال 71 تهران برای بسیاری دیگر نیز خاطره‌انگیز بوده و خب اساسا همین قاب‌ها بهانه‌ای‌ست برای مرور آنچه به همه ما رفته. در فراسوی نیک و بد، این خاطرات است که جاودانه می‌شود و «امید» کلیدواژه‌ای‌ست که از از قاب مذکور طلوع کرد.