شرکت معماری ریکاردو بوفیل، یک کارخانه بزرگ سیمان متروکه متعلق به سال ۱۹۷۳ را در حومه شهر بارسلون بازسازی کرد. این پروژه وسیع به دفتر، کارگاه و فضای زندگی بوفیل و خانواده‌اش با نام خانه و استودیوی لافابریکا تبدیل شد.
در این مطلب با داستان باززنده‌سازی، طراحی، معماری، فضای سورئالیستی و فضاهای داخلی کارخانه صنعتی که تبدیل به خانه و استودیو لافابریکا شد، آشنا خواهید شد. در ادامه با چیدانه همراه باشید.
ریکاردو بوفیل برای اولین بار، حین رانندگی در حومه کاتالونیا با این کارخانه ۳۱۰۰۰ مترمربعی برخورد کرد. زمانی‌که او با بنا روبرو شد، کارخانه، سازه‌ای غیرقابل استفاده به جا مانده از گذشته صنعتی کاتالونیا بود. بوفیل آن زمان به دنبال ملکی بود که بتواند در آن‌جا، هم دفتری بزرگ برای کارگاه و استودیو و هم خانه‌ای راحت برای خود و خانواده‌اش بسازد. او ملک و تمام زمین‌های اطراف کارخانه را خرید تا رویایش را به واقعیت تبدیل کند. معمار سازه‌ای که به حال خود رها شده بود و کسی به آن اعتنایی نداشت را بازسازی کرد، تغییر کاربری داد و زندگی دوباره بخشید.
کارخانه سیمان پر از گرد و غبار و دود بود اما برای معماری که شیفته ویرانه‌ها بود، جذابیت زیادی داشت. معماری این کارخانه متروکه، مجموعه‌ای از بخش‌های متفاوت و سلیقه‌های سبکی بی‌شمار بود که این برای بوفیل و تیم او بسیار الهام‌بخش بود. گویی بنا شاهکاری سورئالیستی است با پله‌هایی که به دوردست‌ها منتهی می‌شدند. کارخانه فضاهای مختلفی داشت که از نظر بصری قدرتمند اما در عمل بدون استفاده بودند. این سازه با ساختار بتنی‌اش بدوی و وحشیانه به نظر می‌رسید و به شکل متناقضی، انتزاعی از حجم‌های خالص و اشکال اصلی بود که هر یک جلوه مستقل خودشان را داشتند.
خانه لافابریکا به خودی خود یک تضاد چشمگیر و شگفت‌انگیز است. در فضاهای داخلی مختلف خانه، ظرافت اسباب و اثاثیه زندگی عادی در کنار عظمت مبهوت‌کننده دیوارها و سازه‌های بتنی، قابی غیرمنتظره، در برابر چشمان بیننده به نمایش می‌گذارند. اثری متفاوت که تصور ذهنی شما را از مفهوم “خانه" به چالش خواهد کشید!
در این مطلب با داستان باززنده‌سازی، طراحی و ساختار معماری، خانه و استودیوی لافابریکا آشنا شدید. برای آشنایی با دیگر معماری‌های شگفت انگیز دنیا، مطلب قلعه افسانه‌ای پردجاما؛ بزرگترین “قلعه غاری" در جهان! را از دست ندهید.