امروز در چیدانه به سراغ خانه‌ای رفتیم که با ورود به آن، انگار پا به صفحه‌ای از خاطرات موسیقی گذاشته‌ای. خانه‌ی ستار، جایی‌ست که مهستی مهمانش شد و بی‌هیچ میکروفن یا افکتی، صدایش را روانه‌ی فضا کرد. صدایی زنده در میان دیوارهایی که از هنر و اصالت لبریزند.
تابلو بزرگ با قاب فر کلاسیک بر دیوار نشسته و در کنار آن صندلی‌های تاشوی چوبی و میز شطرنج، حال‌وهوایی نوستالژیک و آرام ایجاد کرده‌اند. نور طبیعی از میان پرده‌های نازک عبور می‌کند و روی بافت گرم چوب‌ها می‌نشیند؛ فضایی ساده اما باشکوه، که لوکس‌بودنش نه در زرق‌وبرق بلکه در سلیقه‌ی ظریف و چیدمان هماهنگش آشکار می‌شود. در این خانه، هر جزئی از عشق به موسیقی و هنر روایت می‌کند؛ از تابلوها تا چیدمان مینیمال و رنگ‌های ملایم. خانه‌ای که در سکوتش هنوز می‌شود صدای مهستی را شنید.