زاینده‌رود سال‌هاست که برای مردم ایران، به‌ویژه ساکنان اصفهان، فقط یک خاطره زنده است. رودی که روزگاری نه‌چندان دور شاهرگ حیات شهر بود و زیر پل‌های تاریخی‌اش، زندگی، نشاط و موسیقی جریان داشت، حالا مدت‌هاست که به بستر خشک و ترک‌خورده‌ای تبدیل شده است. دیدن پل خواجو یا سی‌وسه‌پل بدون جریان آب، برای بسیاری از ایرانیان یادآور غمی عمیق و اندوهی جمعی است؛ چراکه زاینده‌رود تنها یک رودخانه نیست، بلکه بخشی از هویت و حافظه تاریخی ماست.
با این حال، اخیراً خبری منتشر شده که بار دیگر توجه‌ها را به زاینده‌رود جلب کرده است. در تصاویری که دست‌به‌دست می‌شود، بستر خشک این رود دیگر صرفاً فضایی خالی و خاموش نیست؛ بلکه پر از صندلی‌هایی شده که در کنار هم چیده شده‌اند تا به یک تالار موسیقی خیابانی بدل شود. هرچند این ابتکار شاید به‌عنوان راهی برای دمیدن روح تازه به فضای خشک و خاموش شهر در نظر گرفته شده باشد، اما بسیاری از مردم آن را اقدامی تلخ و حتی شرم‌آور می‌دانند.
برای مردمی که سال‌هاست چشم‌انتظار بازگشت جریان آب به زاینده‌رود هستند، دیدن صندلی‌ها به جای آب، بیش از هر چیز یادآور حس فقدان و غم است؛ گویی صدای موسیقی جای خروش رود را گرفته است.
منبع:fararunews
سر سخت با لکه ها، راحت در شستشو