ساختمان فلت آیرن یکی از مشهورترین ساختمان‌های شهر نیویورک، در محله منهتن با ساختار متفاوت مثلثی شکل، توسط معمار شیکاگویی به نام دنیل بورنهام در سال ۱۹۰۲ طراحی و ساخته شد. این ساختمان بسیار باریک در تقاطع خیابان‌های فیفت اَونیو و برادوِی واقع شده. این ساختمان ۲۲ طبقه، هرگز بلندترین ساختمان شهر محسوب نشد، اما همیشه یکی از چشمگیرترین آن‌ها بود. فلت آیرن با معماری نامتعارف و محبوبیت بین عکاسان و هنرمندان، بیش از یک قرن است که نماد منهتن در نیویورک سیتی است. در ادامه با چیدانه همراه باشید تا با باریک‌ترین ساختمان جهان در نیویورک آشنا شوید…
با اینکه گفته می‌شود نام فلت آیرون از اتو (Iron) گرفته شده، اما جالب است بدانید تقاطع سه خیابانی که ساختمان در آن قرار گرفته، قبل از ساخت بنا به فلت آیرن (Flat Iron) معروف بوده. برادرانی با نام ساموئل و مات نیوهاوس که بخشی از دارایی خود را در معادن غرب سرمایه گذاری کرده بودند، این ساختمان را در سال ۱۸۹۹ خریداری کردند. در آن زمان، یک منطقه اداری جدید در منطقه شمالی خیابان وال در حال ساخت بود. در سال ۱۹۰۱، برادران نیوهاس به یک اتحادیه صنفی پیوستند که توسط هری اس بلک، مدیر عامل شرکت جورج ای فورل اداره می‌شد. آن‌ها نقشه ساخت ساختمانی ۲۰ طبقه را در تقاطع این سه خیابان معروف کشیدند تا مکان شرکت جورج اِی فورل شیکاگو باشد.
ساختمان فلت آیرن منهتن در آن زمان بلندترین ساختمان شهر نبود. این جایگاه به ساختمان پارک رو داده شده بود. اما طراحی چشمگیر آن توسط دنیل بورنهام، از اعضای برجسته مدرسه معماری شیکاگو، آن را به یکی از متفاوت‌ترین برج‌های اسکلت فلزی تبدیل کرد که تا آن زمان ساخته شده بود. در آن دوره، معمولا ساختمان‌های بلند، برج‌های سنگینی با پایه‌های سنگین بلوک مانند بودند، اما ساختار فلزی برج برنهام، مستقیم از سطح خیابان بالا رفته بود و تضاد جالبی با دیگر ساختمان‌های اطراف ایجاد کرده بود!
این مشخصه طراحی معماری فلت آیرن، در ابتدا شک و تردید زیادی در مورد پایداری ساختمان بوجود آورد. نقدهای زیادی به طرح معمار وارد شد. برخی ادعا می‌کردند که ترکیب شکل سه گوش و ارتفاع 20 طبقه باعث فرو ریختن ساختمان خواهد شد. در زمان ساخت روزنامه‌ها گزارش کردند که بنا به خاطر بادهای شدید، بعد از تکمیل به احتمال زیاد خواهد ریخت.
برخلاف تمام نقدهایی که به طراحی ساختمان فلت آیرن وارد شد، زمانی که تکمیل شد مردم دور آن جمع شدند. به مرور در عکس‌ها، نقاشی‌ها، کارت پستال‌ها و جاهای دیگر دیده شد و به محبوب‌ترین نماد نیویورک سیتی تبدیل شد. عکاسان معروفی به نام ادوارد استیشن و آلفرد استیگلیتس عکس‌های بسیار زیبایی از ساختمان گرفتند و نقاش امپرسیونیستی با نام چایلد هسام یک نقاشی بسیار زیبا از آن کشید.
در طراحی داخلی فلت آیرن دفترهای کار عجیب و غریبی وجود دارد. دیوارهای داخلی به دلیل ساختار مثلثی شکل ساختمان، کج و مورب بوده و نمای بسیار جالبی ایجاد کرده‌اند. سرویس‌های بهداشتی زنان و مردان در طبقات جداگانه قرار دارند. به این صورت که سرویس‌های مردانه در طبقات زوج و سرویس‌های زنانه در طبقات فرد قرار گرفته‌اند. علاوه بر آن، برای رسیدن به طبقه آخر که در سال ۱۹۰۵ به ساختمان اضافه شد، یک آسانسور دیگر ساخته شد.
در سال ۱۹۲۹، شرکت فولر از ساختمان فلت آیرن منهتن رفت و سال‌ها خالی باقی ماند. اما اواخر دهه ۱۹۹۰، محبوبیت فلت آبرن به کمک محله آمد و آن را به یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری تبدیل کرد. در آن رستوران‌های معروف و فروشگاه‌های مختلف قرار گرفت. این ساختمان هنوز هم یکی از نمادهای شهر محسوب می‌شود و مکانی دیدنی و جذاب برای عکاسان و توریست‌هاست. امروز در ساختمان فلت آیرن، دفتر مرکزی انتشارات و شرکت‌های گوناگونی قرار دارد.
برای آشنایی با یکی دیگر از ساختمان‌های معروف جهان اینبار در پاریس مطلب اولین هتل لویی ویتون در شانزلیزه! را از دست ندهید.