سفر با معماری: طالقان یکی از خوش آب و هواترین مناطق ییلاقی استان البرز است که در نزدیکی تهران واقع شده است. قابل باور نیست که پس از پیمودن کمتر از۲۰۰ کیلومتر به جایی میرسیم که چنین متفاوت از حال و هوای شهر است. هشتگرد را که رد می کنیم به کارخانه سیمان می رسیم و بعد از آن تابلو طالقان نمایان می شود. کم کم هوا رو به خنکی می رود، احساس می کنی کیلومترها از تهران پر دود و دم دور شدی و آسمان میشود خود آسمان؛ آبی آسمانی. در ادامه با چیدانه همراه باشید تا با هم سری به جاهای دیدنی طالقان بزنیم.
در مسیر به اطراف خوب نگاه می کردم تا محلی مناسب برای عکاسی پیدا کنم. به هر طرف که می نگریستم طبیعت بکر و زیبایی را می دیدم که سوژه‌های نابی بودند برای عکاسی ولی متاسفانه امکان توقف را نداشتم و به ناچار به راه خود ادامه دادم. از اقبال خوش، جاده ای خاکی سر راه خود دیدم که به تپه ای سرسبز می رسید.
نزدیک نیم روز بود که به نزدیکی روستای ابراهیم آباد که یکی از آبادی های طالقان است، رسیدم. احساس گرسنگی می کردم، کمی ته بندی کردم و از تپه زیبایی که رو به رویم بود بالا رفتم. منظره از بالای تپه بی نظیر بود، درختان سرسبز گردو و توت. می توانستم به راحتی نفس بکشم بی آنکه روی سینه ام احساس سنگینی کنم. باورم نمی شد خیلی راحت کوه پیمایی می کردم بدون اینکه کمی احساس خستگی کنم.
در میان راه بوته هایی را دیدم پر از گل های آبی لاجوردی که در میان آنها پروانه ها به این سو و آن سو می پریدند. صحنه زیبایی بود که روحم را تازه می کرد. کمی منتظر شدم تا آنها در جای مناسبی قرار بگیرند بعد بی درنگ شاتر دوربین را فشار دادم و آن لحظه ای که در ذهنم بود، ثبت کردم.
جوی آبی را دیدم که به سمت باغ ها روانه بود. صدای پای آب در سکوت تپه ها می پیچید. دست و صورت خود را آبی زدم و به راه افتادم.
کمی بالاتر ایستادم تا از فضای کلی روستای ابراهیم آباد طالقان عکس بگیرم. مرکز روستا یک امامزاد بود با گنبدی مخروطی شکل که با سایر سازه ها فرق داشت و کاملا می شد آن را تشخیص داد.
شیروانی های رنگی میان درختان منظره چشم نوازی داشتند. تا چشم کار می کرد همه جا سبز بود و جاده باریکی که در میان ویلا ها و درختان تا بی انتها می رفت. دلم می خواست تا ته جاده بروم بدون توقف کردن!
وارد روستا شدم اهالی روستا در رفت وآمد بودند. زندگی به طور عجیبی در جریان بود. احساس سبکی می کردم. به سمت باغ های روستا رفتم، عطر گل ها همه جا پیچیده بود. بیش از ۲۰ فرم از گل های رنگارنگ و خوشبو که نیمی از روستا را پوشانده بودند، عکس گرفتم.
در راه بازگشت به گورستانی برخوردم، باور نکردنی بود؛ تعدادی قبر در طبیعتی دست نخورده که اطراف آن پوشیده شده بود از درختان سبز و گل های شقایق، با خود گفتم خوش به حال کسانی که در آن قبرستان آرمیده اند.
از روستا بیرون آمدم و به سمت سد طالقان که از معروف ترین جاهای دیدنی طالقان است، راهی شدم. جاده پیچ در پیچ بود و من مشتاق رسیدن به سد. دورنمای سد بی مانند بود. تصمیم گرفتم تصاویری از دورنمای سد ثبت کنم. منظره ای که رو به رویش ایستاده بودم مانند تابلوی نقاشی بود که گویی مدتها وقت صرف شده که بدان گونه زیبا و دلفریب شود.
غروب بود که به سد رسیدم. هوا به شدت سرد بود و غروب خورشید دل انگیز. تصاویری از پنهان شدن خورشید ثبت کردم. با خود نجوا کردم که وقتی غروب این سد تا به این حد نقاشی گونه است، در زیر نور خورشید چگونه می درخشد. آهی کشیدم که چرا دیر به کنار آب رسیدم و نتوانستم آن طبیعت رویایی را در زیر نور آفتاب هم ثبت کنم و بعد از مدتی به سمت تهران راهی شدم.
اگر شما هم در حوزه عکاسی دکوراسیون یا گردشگری فعالیت دارید، از شما دعوت می کنیم تا از طریق لینک همکاری با تحریریه چیدانه و عضویت در اهالی فن چیدانه در بخش عکاسان ما حضور داشته باشید.
نویسنده و عکاس: سوده حاجی کرم | تحریریه چیدانه