در تصاویری که کاربری با نام “یه دزفولی" در توییتر منتشر کرده، معماری اصیل دزفول در دل کوچه‌های باریک جان می‌گیرد. این خانه با دیوارهای آجری ضخیمش، پاسخی هوشمندانه به طبیعت منطقه است؛ همان‌طور که کاربر به درستی اشاره کرده، معماری که می‌تواند در ته یک کوچه باریک، چنان چشم‌نواز باشد که بیننده را از کلیت فضا غافل کند.
آجر، زبان گویای معماری بومی این خانه با آجرهای بومی سخن می‌گوید، برخلاف ساختمان‌های به ظاهر مجللی که با قالب‌های رومی و مصالح بی‌هویت ساخته می‌شوند. پنجره‌های کوچک و موقعیت‌یابی شده آن، تنها پرتوهای ملایم خورشید دزفول را به درون دعوت می‌کنند و از هجوم گرمای سوزان جلوگیری می‌کنند.
پادزهری برای معماری بی‌ریشه در مقایسه با خانه‌های سرد و بی‌هویتی که مانند قارچ در شهرها می‌رویند، این خانه یادآور این حقیقت است که معماری اصیل در گفتگو با طبیعت و تاریخ زاده می‌شود. این بنا پس از سال‌ها همچنان ایستاده می‌ماند و درس‌هایی از پایداری و زیبایی‌شناسی را به ما می‌آموزد.