تهران همیشه به خانه‌های گرانش معروف بوده است اما دیگر نه تا این حد! نایب‌رئیس اتحادیه املاک تهران رسماً تأیید کرد: «در تهران، خانه‌هایی با قیمت متری یک میلیارد تومان وجود دارد؛ البته به تعداد انگشتان دو دست.»
تلخی این حقیقت و اعتراف آنجاست که بسیاری از مردم حتی توان اجاره یک واحد ۴۰ متری در حاشیه شهر را ندارند! حالا خبر از خانه‌هایی می‌رسد که فقط قدم زدن روی کف‌پوش‌شان می‌تواند معادل خرید یک خودروی لوکس تمام شود. تصورش هم فریبنده است، ۲ متر سرویس بهداشتی ۲ میلیارد تومان ناقابل! چرا خانه‌ها متری یک میلیارد می‌شوند؟ شاید حمامشان اندازه‌ی یک خانه‌ی ۸۰ متری باشد. احتمالاً شیر آبشان نه از جنس طلا، بلکه ترکیبی از الماس و برلیان است! و احتمالاً خریدارشان از سیاره‌ای دیگر آمده‌اند که واحد پولش سال‌هاست با ریال و تومان خداحافظی کرده! جور دیگر نمی‌شود فکر کرد! حتما فرقی با ما دارند!
این خبر از آن جهت قابل توجه است که واقعیتی را نشان می‌دهد و آدمیزاد دوست ندارد آن را باور کند! بازار مسکن در تهران دیگر نه تابع عرضه و تقاضاست، نه حتی تابع قوانین اقتصاد؛ بلکه به‌نظر می‌رسد تابع داستان‌های تخیلی است. تابع رویاهای عده‌ای که اگر خانه‌های انگشت شمار تمام شوند به آنها نخواهد رسید و بی خانه می مانند!
در حالی‌که فقط «به تعداد انگشتان دو دست» خانه‌هایی با این قیمت داریم، سؤال اینجاست: آیا همان تعداد انگشت هم برای فهمیدن وضعیت غیرعادی بازار کافی نیست؟ آیا تهران شعبه‌ای توریستی از تجملات دبی و تشریفات پاریس شده است؟! شاید تغییراتی رخ داده که ما به عنوان شهروند از آن خبر نداریم. آیا نوع سرویس دهی و خدمات قرار است عوض شود و بهینگی جایگزین شود؟! خانه متری یک میلیارد، شاید یک شوخی تلخ باشد. اما وقتی شوخی‌ها رسمی می‌شوند، یعنی یک جای کار خیلی جدی خراب است.
منبع: چندثانیه